Toch maar doorgaan met kernenergie?

We staan op een tweesprong wat betreft kernenergie. Kerncentrales blijken ook kwetsbaar voor aardbevingen, overstromingen en stroomuitval. Hoe gaan we daarmee om?
We hebben een paar opties, met bijbehorende voor- en nadelen:

1. We gaan gewoon op dezelfde weg door. We blijven dezelfde kerncentrales bouwen. Dat wordt heel moeilijk want de omwonenden zijn geschrokken van Fukushima en eisen meer veiligheid en meer voorzorgsmaatregelen.

2. We gaan betere, superveilige kerncentrales bouwen, die nog beter bestand zijn tegen natuurrampen. Die centrales worden veel duurder. Het zal veel langer duren voordat de hoge kosten zijn terugverdiend.
En het wordt nooit helemaal veilig: dat vormt een politiek probleem.
Deze aanpak lost de problemen van de huidige centrales niet op.

3. We sluiten de oude, kwetsbare centrales. Het probleem is dat de stroom die nu nog in die centrales wordt opgewekt, gebruikt wordt.
De oude kerncentrales, die nu in Duitsland zijn stilgelegd, zijn misschien niet essentieel voor de Duitse energievoorziening, maar ze maken deel uit van een groot internationaal netwerk, waarin elektriciteit wordt verhandeld.
Een importeur van elektriciteit (Italië bijv.) kan moeilijker voldoende energie vinden.
Als Rusland oude, onveilige kerncentrales vervangt door gasgestookte centrales, dan komt de export van aardgas naar Europa in de knel.
Groot-Brittannië kampt al met een tekort aan aardgas: sluiten van de oude kerncentrales kan leiden tot elektriciteits-tekorten en stroomuitval.

4. Stoppen met de bouw van nieuwe kerncentrales en sluiten van oude onveilige centrales. Er zijn nu te weinig betrouwbare alternatieven. Slechts enkele landen kunnen zich deze veilige oplossing veroorloven.

Overige opmerkingen:
De uitgewerkte radioactieve splijtstof moeten worden opgeslagen in koelbassins, die ook veilig blijven bij aardbevingen en burgeroorlogen.

Een combinatie van optie 2 en 3 lijkt de aangewezen weg. Maar de gevolgen voor de elektriciteitsvoorziening zijn groot.


Figuur 1 — Based on BP and EIA data

In de VS komt 20% van de elektriciteit uit kerncentrales. Waterkracht levert 7% en alle andere duurzame energiebronnen 4%. Het aandeel van ‘veilige groene’ energie is de afgelopen 20 jaar niet of nauwelijks toegenomen.

Figuur 2 laat zien hoeveel staten kernenergie opwekken. Het zal niet makkelijk zijn om al die oude, onveilige kerncentrales te vervangen door windmolenparken.

Figure 2 — Map created by EIA

De twee kerncentrales in Californië zijn kwetsbaar bij aardbevingen. De ene is ontworpen om een aardbeving te weerstaan met een magnitude van 7.0 (op de schaal van Richter); de ander kan tegen een aardbeving van 7.5.
Gezamenlijk zorgen zij voor 16% van de elektriciteit. Daar komt nog bij dat Californië een importeur is van elektriciteit.
De staat kan zich niet permitteren om de kerncentrales op korte termijn te sluiten zonder dat er stroomtekorten zullen optreden.

Hoe nu verder?
De grote vraag is hoeveel elektriciteit we de komende decennia willen gebruiken. Tot de recessie van 2008-2009 steeg het verbruik jaarlijks met 2%. Diie groei werd vnl. opgevangen door nieuwe kolen- of gas-centrales te bouwen.
De vraag is nu of we de elektriciteitsproduktie moeten blijven vergroten met 2% per jaar bij stijgende brandstofprijzen en het ontmantelen van oude kerncentrales. Er zit weinig anders op dan onze elektriciteitsbehoefte in de toekomst flink naar beneden bij te stellen.
Dit betekent een tegenvaller voor iedereen die denkt dat openbaar vervoer en elektrisch rijden de oplossing vormen voor het opraken van fossiele brandstoffen.
Er zijn wel duurzame oplossingen, maar die kunnen onmogelijk voorzien in ons huidige energieverbruik. We zullen vooral veel minder elektriciteit moeten gaan gebruiken.

Als we ervoor kiezen om niets te doen, dan zal het elektriciteitsverbruik groter worden dan de produktie, vooral tijdens piekuren. Dan zullen, net als in Japan, beurtelings bepaalde gebieden zonder stroom komen te zitten (rolling blackouts). Deze afsluitingen moeten zeer zorgvuldig gepland worden: je wilt geen essentiële bedrijven (waterleiding, gasleveranciers, voedselproduktie enz.) schade berokkenen.

Bron: Nuclear Options Going Forward van Gail Tverberg