Ebola-crisis misbruikt om land van Liberiaanse dorpelingen in te pikken

Tijdens de Ebola-crisis in Liberia, van augustus 2014 tot november 2014 organiseerde palmolie-producent Golden Veroleum op het platteland bijeenkomsten waar dorpelingen onder druk werden gezet om pachtovereenkomsten te tekenen. Lokale stamhoofden en gezagsdragers woonden de bijeenkomsten bij en hielden een toeziend oog op de ondertekening van de documenten. Oppositie werd in de kiem gesmoord door intimidatie. Soms waren er ook gewapende politie-agenten aanwezig.

De slecht geïnformeerde en ongeletterde dorpelingen tekenden vaak een pachtovereenkomst voor land dat zij al decennialang bewerkten en verzorgden. Meestal onder druk van de lokale autoriteiten en meestal door middel van een vingerafdruk. De overeenkomsten geven Golden Veroleum, onderdeel van het Indonesische Golden Agri-Resources, het recht om 98 jaar lang het land te gebruiken voor palmolie-plantages. Totaal bezit Golden Veroleum nu pachtovereenkomsten voor 2600 km² vruchtbare grond in het zuidoosten van Liberia.

In Liberia is het bezit van grond niet duidelijk geregeld in de wet. De grond rond een dorpje wordt beschouwd als het gemeenschappelijk eigendom van de dorpelingen. Maar door de afgedwongen pachtovereenkomsten raakten naar schatting 41 duizend Liberianen hun landbouwgrond kwijt. De beloften van Golden Veroleum om als tegenprestatie scholen en ziekenhuizen te bouwen en wegen aan te leggen is het bedrijf nog niet nagekomen.

De organisatie Global Witness schreef een uitgebreid rapport over deze landroof. In dat rapport staat o.a. dat Golden Veroleum tijdens de Ebola-crisis veel meer bijeenkomsten organiseerde. Precies in de tijd toen kritische, hoogopgeleide Liberianen en Westerse hulpverleners de argeloze dorpelingen niet konden bijstaan en beschermen tegen de landroof.
In een artikel in de New York Times ontkent de directeur van Golden Veroleum, David Rothschild, die beschuldiging. De campagne was al in 2013 gepland en voorbereid, zegt hij.

Ook in andere Afrikaanse landen worden grote stukken landbouwgrond verpacht aan palmolieproducenten voor de aanleg van palmolieplantages. Of er worden bossen gekapt voor palmolieplantages.

In Europa wordt steeds meer palmolie ingevoerd; o.a. voor de produktie van biobrandstof.
Nederland importeert de laatste jaren tussen de 2 en 2,5 miljoen ton ruwe palmolie.

Omdat palmolie een grondstof is voor biobrandstof is de prijs van palmolie indirect gekoppeld aan de prijs van aardolie. In navolging van de olieprijsdaling, is ook palmolie afgelopen jaar 20% goedkoper geworden. Door deze prijsdaling is het zeer onwaarschijnlijk dat de Liberianen op het platteland ooit de vruchten zullen plukken van het verpachten van hun landbouwgrond.
Dit soort praktijken is gewoon neokolonialisme.

Zie verder: een soortgelijk verhaal van Friends of the Earth International

Voorlopig geen zonnestroom uit het kalifaat: Desertec mislukt?

Desertec is een megalomaan plan om in de woestijn van Noord-Afrika grote zonne-energie-centrales te bouwen, die Europa van duurzame energie kunnen voorzien. De video hieronder toont alle voordelen van het plan en is bedoeld om investeerders over de streep te trekken om hun kapitaal te steken in Desertec.

Desertec ontleent zijn naam aan de desert, de woestijn. Maar het is de bedoeling om ook andere duurzame energiebronnen, zoals windenergie uit Noord-West Europa en geothermische energie uit IJsland aan het Europese elektriciteitsnet te koppelen.

Er zijn enorme investeringen nodig: in Noord-Afrika, maar ook in Europa om de overvloed aan duurzame elektriciteit goed te kunnen transporteren naar de plaatsen waar de elektriciteit gebruikt gaat worden.
Het lag in de bedoeling om private investeerders te trekken en hen een goed rendement te bieden op hun investering. Maar zoals wel vaker, steekt de praktijk bleekjes af bij de propaganda uit de brochures en video’s.

In Noord-Afrika is het erg onrustig. In Libië woedt een burgeroorlog. In Algerije ontvoeren islamitische extremisten Europeanen en in Mali streven de Toeareg naar een eigen onafhankelijke staat Azawad. Er komen steeds meer Europese en Amerikaanse militairen naar Noord-Afrika. Maar ondertussen haken de partners en investeerders af.
Der Spiegel meldde al dat energiemaatschappij Eon, HSH Nordbank en bouwbedrijf Bilfinger, zich hebben teruggetrokken uit Desertec. In 2012 waren Bosch en Siemens al afgehaakt. Er zijn nog 35 bedrijven over en die zijn het niet eens over de lange-termijn-strategie voor het project. Zij zullen zich binnenkort beraden over de toekomst van Desertec.

Door de onrust in het Midden-Oosten en de Arabische Lente is het zelfbewustzijn van de moslims in Noord-Afrika wakker geworden. Ze hebben de fossiele energie, de aardolie, veel te lang bijna gratis weggegeven aan de Europeanen en Amerikanen. Ze zullen de zonne-energie, die dagelijks op de woestijnbodem neerregent niet zo makkelijk laten aftappen door de arrogante Europeanen met hun gevechtsvliegtuigen.

h/t to Deep Resource

De Nigerianen moeten afkicken van de olierijkdom

In juni 2011 produceerde Nigeria dagelijks 2,42 miljoen vaten aardolie. Bij een olieprijs van ca. $100 per vat betekent elke dag opnieuw 242 miljoen dollar.  De Nigeriaanse regering krijgt overigens niet $100 per vat, maar een veel kleiner deel.
De afgelopen jaren is de Nigeriaanse olieproduktie aan het afnemen.

In maart 2014 was de dageijkse produktie gedaald tot 2,07 miljoen vaten: 14% minder dan in 2011. Dat betekent dat ook de olie-inkomsten van de Nigeriaanse regering met 14% zijn gedaald.
De olieproduktie en de olie-inkomsten zullen blijven afnemen. En de Nigerianen zullen moeten afkicken van die extra bron van inkomsten.

Nigeria heeft altijd een haat-liefde-verhouding gehad met de oliemaatschappijen, die de fossiele rijkdom exploiteren. Er wordt al olie geëxporteerd sinds 1958. En eigenlijk voelt de bevolking van de Niger-delta zich sinds die tijd uitgebuit en onderdrukt.
In de jaren 60 werd het verzet van de bevolking tegen onderdrukking geleid door Isaac Adaka Boro. In de jaren 80 door Ken Saro Wiwa. Sinds het begin van de jaren 90 is er ook internationaal protest tegen de vervuiling die de oliewinning veroorzaakt en de onderdrukking van de lokale bevolking.
In 2013 kondigde Shell aan dat het bedrijf de oliewinning op het vasteland staakt en haar belangen zal verkopen. Shell zet de offshore-oliewinning voor de kust van Nigeria gewoon voort.

Nog maar weinig Nigerianen beseffen dat de olierijkdom langzaam zal verdwijnen. Milieu-activist Nnimmo Bassey wil dat de Nigerianen zich voorbereiden op het leven na het olietijdperk.
Op World War 4 Report vond ik een interview met Nnimmo Bassey.

Waar moslim-extremisten zijn, komen vanzelf drones, ook in Nigeria

In de zomer van 2011 informeerde Africom, een onderdeel van de Amerikaanse strijdkrachten dat de inzet van troepen in Afrika coördineert, de Nigeriaanse president Goodluck Jonathan over de mogelijkheid om Amerikaanse drones te gebruiken in de strijd tegen de moslimterroristen van Boko Haram. De Nigeriaanse regering ging niet in op het aanbod.
Maar in het voorjaar van 2014 is het eindelijk zover: er vliegen Amerikaanse drones rond boven Nigeriaans grondgebied. Ze helpen in de zoektocht naar de 250 schoolmeisjes, die ontvoerd werden door …. Boko Haram.

Er vliegen al langer Amerikaanse drones boven Somalië, waar de islamitische terreurbeweging Al Shabab de veiligheid en stabiliteit bedreigt. Ook boven Niger vliegen drones, om de terroristen van Al Qaeda in Mahgreb in de gaten te houden. Verder heeft de VS ook drones gestationeerd in Marokko, Senegal, Burkina Faso, Oeganda and Djibouti.

De meeste drones zijn niet bewapend en maken observatievluchten om in kaart te brengen waar zich gewapende moslimextremisten bevinden. Maar als er in een land eenmaal drones zijn gestationeerd, dan kunnen ze heel makkelijk worden uitgerust met Hellfire-raketten of zwaardere bommen.

Het aantal landen waar Amerikaanse drones zijn gestationeerd neemt alleen maar toe. Africom heeft nog nooit besloten om drones uit een land terug te halen.

Nu worden er dus ook drones (ongewapende drones) ingezet in Nigeria.
Boko Haram heeft door het kidnappen van 250 schoolmeisjes de weg vrijgemaakt voor die inzet. Door de kidnapping heeft Boko Haram de VS en de Nigeriaanse regering een perfect excuus gegeven voor de inzet van dat hypermoderne wapentuig.

En als de First Lady, Michelle Obama, het een goed idee vindt om drones in te zetten, dan gaat haar man, Nobelprijswinnaar Barack, de miljoenen verslindende missie niet tegenhouden.
Africom is erg blij dat het dan toch eindelijk gelukt is.

Africom lijkt een Amerikaanse poging om Afrikaanse landen te kolonialiseren. Kijk naar de YouTube-filmpjes van Africom en vorm daar zelf maar een mening over.

En zou je er van vinden als Rusland aanbood om met militairen te helpen zoeken naar de ontvoerde schoolmeisjes….

Nederlandse militairen in Mali, Al Qaeda en landroof

De Nederlandse regering denkt erover om Nederlandse militairen naar Mali te sturen als onderdeel van een multinationale vredesmissie.
In Mali wordt de officiële regering in de hoofdstad Bamako bedreigd door opstandelingen uit de noordelijke provincies.

De Al Qaeda-connectie
Die opstand is niet nieuw. Meer dan twintig jaar geleden streefden de nomadische stammen in het noorden al naar onafhankelijkheid. Maar in de laatste twee jaar boekten de Toeareg-rebellen opmerkelijke successen. In januari 2013 werden de rebellen door Franse troepen verdreven uit de stad Timboektoe. De Franse regering rechtvaardigde het ingrijpen door de moslimrebellen te associëren met de Noord-Afrikaanse terreurbeweging Al Qaeda in de Magreb (AQIM). De verwoesting van heiligdommen en kunstschatten in Timboektoe in 2012 maakte de opstandelingen al verdacht. De vondst van een ‘uniek Al Qaeda-document‘ in februari 2013 zorgde voor het definitieve bewijs.
De opstand van de stammen in Noord-Mali is niet nieuw, de link met Al Qaeda wel.

Het legitieme bewind in de hoofdstad Bamako
In maart 2012 werd president Amadou Touré afgezet tijdens een militaire staatsgreep. In december 2012 volgde een nieuwe staatsgreep en momenteel is er een overgangsregering aan de macht met als tijdelijk president Dioncounda Traoré. Het gaat er niet echt democratisch aan toe in Mali.
De nationale overheid in Bamako voert wel onderhandelingen met bedrijven uit Europa en Oost-Azië over het pachten van landbouwgrond. De laatste jaren worden enorme lappen landbouwgrond door de ‘legitieme’ regering in Bamako verpacht aan buitenlandse investeerders. De investeerders zorgen voor irrigatieprojecten en landbouwmachines. Dit leidt tot hogere opbrengsten en daarmee tot hogere inkomsten uit export van gewassen voor Mali.
Maar in de meeste gevallen wordt de lokale bevolking verdreven van de grond, die zij bewoonden en bewerkten. Daarom wordt deze praktijk ook wel landroof genoemd, of in het Engels landgrab.

De landroof is alleen mogelijk met de medewerking van de ambtenaren en gezagsdragers in de hoofdstad Bamako. De lokale stamhoofden op vele honderden kilometers afstand van de hoofdstad kunnen de pachtovereenkomsten niet tegenhouden.
De overgangsregering van president Traoré zal door een zwaar bewapende buitenlandse vredesmacht in het zadel worden gehouden en beschermd tegen aanvallen van opstandelingen en Al Qaeda. En ondertussen kan de Malinese landbouw gemoderniseerd en gemechaniseerd worden, zodat de voedselproduktie stijgt.
Het is een win-win-situatie waarbij alleen wat lokale marginale boertjes het onderspit moeten delven.

De documentaire Why poverty – Land rush kun je ook in zijn geheel bekijken.

Wordt terrorisme in Afrika een aanleiding voor Amerikaanse interventie?

Overlevenden van de aanslag op de Westgate Shoppingmall in Nairobi

De afgelopen maanden horen we veel berichten over terreuraanslagen in Afrikaanse landen. In Nigeria pleegt de terreurgroep Boko Haram aanslagen. In Kenia viel de islamitische terreurbeweging Al Shabab een winkelcentrum aan. Ook in Libië en Mali plegen moslimextremisten aanslagen. Tot dusver proberen de lokale regeringen de terroristen aan te pakken, maar hoelang zal het nog duren voordat er buitenlandse militaire hulp ingeroepen wordt?

De afgelopen jaren heeft het Amerikaanse leger al in veel Afrikaanse landen voet aan de grond gekregen. In 2008 werd door het Pentagon AFRICOM opgezet, een nieuwe tak van het Amerikaanse leger dat de Amerikaanse belangen in Afrikaanse landen zal gaan verdedigen, als dat nodig is. Op de website van AFRICOM kun je lezen wat de doelstellingen van dit legeronderdeel zijn.
Op internet zijn al een paar kritische beschouwingen geschreven over de Amerikaanse (neokoloniale) inmenging in Afrika.
Nick Turse gaf op TomDispatch.com een overzicht van de snel groeiende activiteit van AFRICOM. Op het kaartje hieronder kun je zien dat Amerikaanse militairen actief zijn in 49 van de 54 Afrikaanse landen.

De gele markers geven activiteiten aan gestart in 2012.
De groene merktekens wijzen op activiteit , die in 2013 werd opgestart. Dus vooral in de laatste 2 jaar groeit de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afrika sterk.

Het weblog Security Assistance Monitor meldt dat ook in 2014 de militaire aanwezigheid verder zal groeien.
Het Pentagon heeft in de begroting voor 2014 een bedrag van 1,4 miljard dollar uitgetrokken voor operaties in Afrika.

Als reden voor de militaire operaties zal de strijd tegen het moslimterrorisme worden opgevoerd. Terwijl ik dit verhaal schreef, kwam op de radio het bericht langs dat Amerikaanse commando’s in Libië een leider van terreurgroep (gelieeerd aan Al Qaida) hebben opgepakt. En het bericht dat een aanval op een basis van Al Shabab in Somalië mislukte.

Terrorisme-bestrijding of is er een andere reden voor militaire aanwezigheid?
De terreuraanval op de Westgate-shoppingmall in Nairobi, van twee weken geleden, zal nog lang worden gebruikt als rechtvaardiging voor het Amerikaanse militaire optreden in Afrika. Er zullen nog wel meer aanslagen in Oost-Afrika volgen van Al Shabab en in West-Afrika door Boko Haram. Het is belangrijk dat er schokkende beelden van die aanslagen zijn waarmee de Amerikaanse regering het zenden van militairen naar Afrika voor de kiezers kan rechtvaardigen. Zo maakten de topfotografen Tyler Hicks en zijn vrouw Nichole Sobecki een uitgebreide fotoreportage van de aanval op de Westgate-shoppingmall in Nairobi.

Maar op de achtergrond is er nog een andere reden voor de neokoloniale militaire activiteit in Afrika. Voor veel Afrikaanse landen is China de belangrijkste handelspartner. Dat betekent dat veel Afrikaanse grondstoffen (en gewassen) niet naar Amerika gaan, maar naar het verre Oosten.
Het weblog Fabius Maximus schreef daar in februari van dit jaar al over. En Franklin Spinney schreef in maart een artikel in Counterpunch over dit onderwerp.