Saoedi-Arabië heeft onlangs aangekondigd dat het een plan van 100 miljard dollar om de olieproduktiecapaciteit te verhogen naar 15 miljoen vaten per dag niet doorgaat. Het land beweert momenteel een capaciteit van 12 miljoen vaten per dag te hebben.
Wat betekent dit besluit voor de toekomst? Laten we eens een kijkje nemen achter de cijfers.
Deze figuur laat zien dat in Saoedi-Arabië de olieproduktie (in grijs) de laatste jaren eigenlijk niet gestegen is. Het binnenlands verbruik (consumption, de zwarte lijn) stijgt wel. Die combinatie betekent dat de export (in groen) van olie ieder jaar afneemt.
Saoedi-Arabië beweert dat de produktiecapaciteit is 12 miljoen vaten per dag. In feite, kwam de produktie van ruwe olie de afgelopen jaren niet boven 10 miljoen vaten per dag. Misschien kwam in augustus 2011 de produktie net boven de 9,9 miljoen vaten per dag, maar dit is nog niet bewezen is.
Volgens Jadwa Investments is de produktiecapaciteit de afgelopen jaren uitgebreid met nieuwe olievelden.
Saoedi-Arabië beweert dat deze aanvullingen bovenop de bestaande produktiecapaciteit komen. Maar ik denk dat we moeten vragen of dit echt waar is. De produktie uit de nieue velden lijkt min of meer een daling van 5% of 6% per jaar te compenseren. Zo’n daling uit bestaande olievelden is een bekend verschijnsel. Het is ook mogelijk, dat de verklaring het midden houdt tussen compensatie van afname en uitbreiding van de capaciteit.
Tussen nu en 2020 zal er weinig nieuwe produktiecapaciteit in Saoedi-Arabië bijkomen. Het enige grote project dat is aangekondigd heeft betrekking op het Manifa olieveld en dat betreft zware olie. Manifa kan in 2014 een capaciteit bereiken van 900.000 vaten per dag.
Daarnaast is er in 2012 en 2013 een aanzienlijke uitbreiding gepland van de aardgasproduktie. Jadwa Investments verwacht een verhoging van 70% ten opzichte van het niveau van 2010. Deze stijging in de productie van aardgas zou moeten helpen om de groei van het binnenlands olieverbruik te beperken.
Maar wat gebeurt er met de olieproduktie tussen nu en 2020?
Bij de meeste oliebronnen neemt de produktie af met de leeftijd. Olievelden, die al lange tijd in gebruik zijn, zoals Ghawar, gaan op een gegeven moment minder produceren. (Helaas weten we niet of de produktie van Ghawar al aan het dalen is)
Het lijkt erop dat we in de komende jaren een begin van de produktiedaling zullen zien, als er geen nieuwe projecten worden opgestart.
We moeten er rekening mee houden dat de olie-export van Saoedi-Arabië sneller zal dalen. Als dit gebeurt, zal Saoedi-Arabië problemen krijgen om de sociale programma’s te financieren, tenzij de prijs van de olie sterk stijgt.
Deutsche Bank-analist Paul Sankey schat dat Saoedi-Arabië nu 92 dollar per vat nodig heeft om fiscaal rond te komen ten gevolge van grotere sociale uitgaven. Als de export in de komende jaren daalt door afname van produktie en stijgend binnenands verbruik, zal de minimumprijs die Saoedi-Arabië nodig heeft nog verder oplopen.
Persberichten uit Saoedi-Arabië geven een rooskleurig beeld van de olieproduktiecapaciteit, die zogenaamd nog opgevoerd kan worden tot 12 miljoen vaten per dag en wijzen erop dat er veel olie te verwachten is uit andere bronnen, zoals Irak en schalie-afzettingen. Bovendien is er in tijden van recessie minder olie nodig… toch? Al deze uitspraken zijn verre van bewezen. Ze lijken bedoeld om de indruk te wekken dat peakoil geen ernstig probleem is en geven geen antwoord op belangrijke vragen: “Waarom zou een land waarvan de hele economie om olie draait en dat vermoedelijk ’s werelds grootste oliereserves heeft, aankondigen haar plannen voor uitbreiding van de capaciteit schrappen? Hoe moet het land zijn sociale programma’s dan financieren, zo niet uitbreiden?
Een ding dat opvalt aan Saoedi-Arabië is, dat het extreem afhankelijk is van olie (of olie en aardgas). Volgens het CIA World Factbook:
De aardolie-sector is goed voor ongeveer 80% van de inkomsten op de begroting ofwel 45% van het BBP. Saoedi-Arabië probeert de groei van de particuliere sector te stimuleren om de economie te diversifiëren en om meer werkgelegenheid te creëeren. De diversificatie is gericht op energie-opwekking, telecommunicatie, gas-exploratie, en de petrochemische sector.
Die diversificatie is een vreemde term, gezien de vermelding van elektriciteit, aardgas-exploratie en petrochemie, die allemaal nogal afhankelijk zijn van de aardoliesector.
Saoedi-Arabië is ’s werelds grootste producent van ontzilt zeewater(24miljoen kubieke meter per dag), tot voor kort liep 90% van de ontziltingsinstallaties op olie of aardgas. Saoedi-Arabië heeft jarenlang de landbouw gesubsidieerd, maar is nu van plan om vanaf 2016 volledig te vertrouwen op de invoer van voedsel in. Of een woestijn land als Saoedi-Arabië nu probeert zijn eigen voedsel te verbouwen, of compleet afhankelijk wordt van voedselimport, het zal veel olie om 26 miljoen mensen te voeden.
Het hoge binnenlandse olieverbruik van Saoedi-Arabië blijkt uit onderstaande grafiek, waarin het verbruik per hoofd van de bevolking wordt vergeleken met het verbruik in de Verenigde Staten, Frankrijk en de wereld in totaal. (Frankrijk wordt getoond als typerend voor de Europese landen.)
Figure 3. Olieverbruik per hoofd van de bevolking. Olieverbruik volgens cijfers van BP, inclusief biobrandstof en natural gas liquids. Bevolkingsgegevens uit de database van EIA.
Als de olieproductie haar grenzen bereikt, moeten landen overal ter wereld hun consumptie verminderen. En Saudi-Arabië is daarop geen uitzondering. Het is niet duidelijk hoe snel deze consumptiedaling zich voor Saoedi-Arabië zal aandienen, maar op een gegeven moment zal de olie-export en de olieopbrengst benodigd voor de huidige overheidsprogramma’s dalen. Dan zal zelfs Saoedi-Arabië, het land met de grootste oliereserves, gedwongen worden het olieverbruik te beperken.
Ik verwacht dat die neerwaartse overgang moeilijker voor Saoedi-Arabië wordt dan voor veel andere landen . In Saoedi-Arabië is het niet makkelijke om achtertuinen om te toveren in landbouwgrond of om over te stappen naar een “service economie”. Zonne-energie en aardgas kunnen enigszins helpen, maar voor transport blijft de economie is nog steeds erg afhankelijk van olie. Interessante tijden liggen voor ons, tenzij de Saoedi-Arabische regering de problemen van het komend decennium kan oplossen.
Dit is een vertaling van het artikel dat Gail Tverberg schreef voor de ASPO-USA Nieuwsbrief, uitgegeven 05 december 2011.
Lees ook: In 2030 heeft zelfs Saoedi-Arabië onvoldoende olie
Cassandraclub 