De terugkeer naar duurzame, hernieuwbare energie

Tweehonderd jaar geleden, aan het begin van de 19e eeuw, was 90% van alle energie, die de mens verbruikte, duurzaam en hernieuwbaar. De mensen verplaatsten zich te voet en de energie daarvoor kwam uit plantaardig en dierlijk voedsel. Vracht werd vervoerd met paard en wagen, trekschuiten en zeilschepen. De energie voor dat vervoer kwam uit voedsel en de wind. Nijverheid was grotendeels handarbeid en slechts voor een klein deel gemechaniseerd, aangedreven door waterkracht, wind of spierkracht. Huizen werden verwarmd door plantaardige brandstof (hout en turf) te stoken of ze werden niet verwarmd.

In de 19e en 20e eeuw is de mens geleidelijk aan overgestapt van duurzame energie naar fossiele energie. Nu, aan het begin van de 21e eeuw komt slechts 10% van de energie die de mens gebruikt uit duurzame bronnen. In de grafiek hieronder is dat mooi weergegeven.

In de komende decennia willen overheden, politici en activisten het aandeel duurzame energie weer vergroten naar 20%. In klimaatakkoorden wordt dat streven vastgelegd en klimaatbeleid is er op gericht om dat te bereiken.

Eigenlijk willen wij met zijn allen weer terug naar de situatie van voor 1950 en nog liever terug naar de situatie uit het begin van de 18e eeuw.
De eenvoudigste manier om dat te bereiken is transport, nijverheid en verwarming weer te gaan organiseren, zoals we dat vroeger deden. Dus te voet, met paard en wagen of zeilschepen, met spierkracht en verwarmen met hout en turf.

Helaas kiezen politici en activisten voor andere, ingewikkelde oplossingen. Het opwekken van elektriciteit met zonnepanelen, windmolens, waterkracht en getijden. Het opslaan van elektrische energie in accu’s en batterijen en het transporteren van elektrische energie over duizenden kilometers. Het verwarmen van gebouwen met aardwarmte en warmte, die zomers is opgeslagen in grondwater.

Ik vraag me af of het aanleggen van al die complexe netwerken en voorzieningen wel de juiste aanpak is. Ook omdat de meeste mensen hun huidige luxe levensstijl niet willen aanpassen. We zijn gehecht aan auto’s, vliegtuigen, supersnelle treinen, voedsel uit de tropen, roltrappen en behaaglijk verwarmde huizen.  We willen niet terug naar de tijd van dikke truien, lokaal geproduceerd voedsel en je leven lang in dezelfde stad doorbrengen.
Ik sta achter het streven om af te kicken van fossiele energie en terug te keren naar duurzame energie. Maar ik vind de technologische, complexe oplossingen, die  politici en klimaatactivisten aandragen de verkeerde weg om dat te bereiken.

Hoeveel arbeiders zijn er nog nodig in de toekomst?

De economie krimpt. Fabrieken sluiten, winkels sluiten. Kantoorwerk wordt geautomatiseerd, zelfs op de beurs worden handelaren vervangen door computers.
Zijn er in de toekomst nog miljoenen werknemers nodig?
Is het gewoon niet lastig als er zoveel werknemers bezig gehouden moeten worden?
Ze moeten eten, ze moeten ergens wonen. Ze willen medische zorg en ze willen op vakantie. Misschien is het beter om al die mensen een arbeidsloos basisinkomen te geven.
Onderstaande documentaire “Obsolete” gaat over deze ontwikkeling.

Het tweede deel van deze documentaire gaat over “eugenics”, eugenetica. Soms lijkt het net of de machthebbers, de mensen, die wetten maken en beslissingen nemen, het aantal mensen dat rondloopt op Aarde wil verminderen.
Sommige mensen denken daardoor dat de machthebbers (de elite van politici, bankiers en groot-industriëlen) een geheim plan hebben gemaakt om de arme mensen dom en arm te houden en langzaam te laten uitsterven. Daardoor kan de slimme, rijke elite zich makkelijker handhaven en aan de macht blijven.
Het is een duister, onbewijsbaar complot uit een science-fiction film. Maar het is wel interessant om er kennis van te nemen en een mening over te vormen.

Nederlandse aardgasimport in 2016 naar recordhoogte

Uit de cijfers in de JODI Gas World-database blijkt dat Nederland in 2016 ruim 40 miljard m³ aardgas importeerde. Dat is 2,5 miljard m³ meer dan in 2015 toen er 37,5 miljard m³ werd geïmporteerd.
In 2016 werd er 50,54 miljard m³ aardgas gewonnen uit Nederlandse bodem. Dat is 2,3 miljard m³ minder dan in 2015.

De grafiek hieronder laat zien dat de import van aardgas de laatste jaren stijgt en dat de winning van aardgas in Nederland daalt.

De trend is duidelijk. Misschien al dit jaar of anders in 2018 of 2019 zal de Nederlandse gasproduktie lager zijn dan de aardgasimport.

In 2016 lag het binnenlands gasverbruik iets hoger dan in 2015: 42,6 miljard m³ tegenover 40,4 miljard m³ in 2015. Oorzaak is waarschijnlijk de lagere temperatuur en daarmee het hogere gasverbruik in de maanden april, november en december van 2016.

Gaswinning uit Groninger-veld daalt, maar de winning uit kleinere velden ook
Op de website van de NAM kun je terugvinden hoeveel aardgas er gewonnen wordt uit het Groninger-gasveld, de gasbel van Slochteren.
In de grafiek hieronder staat de hoeveelheid gas, die uit het Groningerveld gewonnen werd sinds 1973, weergegeven.

Door de totale Nederlandse gasproductie uit de JODI Gas World database te verminderen met de gewonnen hoeveelheid uit het Groninger-gasveld, houden we de resterende Nederlandse gasproductie uit kleinere gasvelden over.
De totale Nederlandse gasproductie in 2016 bedraagt 50,54 miljard m³. Daarvan kwam 27,6 miljard m³ uit het Groninger-veld en 22,95 miljard m³ uit kleinere gasvelden.
In onderstaande grafiek is duidelijk zichtbaar dat de gaswinning uit het Groninger-veld en uit de kleinere velden allebei afnemen.

De gaswinning uit het Groninger-veld was in 2016 bijna 50% lager dan in 2013. De gasproductie uit kleinere velden is tussen 2013 en 2016 met 29% afgenomen.

Als de gaswinning uit het Groninger-veld in 2017 nog verder beperkt zal worden tot 12 miljard m³ en de gaswinning uit de kleinere velden gehandhaafd wordt op 22,9 miljard m³. Dan komt de totale Nederlandse gasproductie voor 2017 uit op een kleine 35 miljard m³. En dat is minder dan de ca. 40 miljard m³ die er de afgelopen jaren gemiddeld wordt verbruikt. In dat geval wordt 2017 het eerste jaar dat Nederland niet meer kan voorzien in het eigen binnenlands gasverbruik en afhankelijk wordt van de import van aardgas. De import van aardgas zal in 2017 nog hoger uitkomen dan het afgelopen jaar.

De politiek wil de gaswinning uit het Groninger-veld wel verder beperken, maar daardoor zal de import van aardgas nog verder stijgen. Bij beperking van de gaswinning in Groningen tot 12 miljard m³ wordt Nederland afhankelijk van import-aardgas uit Rusland. Dat is mijns inziens een onwenselijke situatie. Volgens mij zal de politiek daarom besluiten om de winning uit het Groninger-veld niet verder te beperken dan ca. 28 miljard m³.
We gaan het zien.

Maakt het iets uit welke marionet er in het Witte Huis woont?

In Nederland maken veel mensen zich druk om de Amerikaanse verkiezingen. Die mensen denken dat de Amerikaanse president zelf dingen kan beslissen. Ik persoonlijk denk dat de Amerikaanse president zelf geen enkele invloed uitoefent op het Amerikaanse beleid. De beslissingen over oorlog en vrede, over steenkool en olie of windmolens en zonnepanelen en over handelsverdragen worden mijns inziens genomen door de miljardairs achter het Amerikaanse bedrijfsleven: de bankiers, de oliemagnaten, de autofabrikanten enz.

De president hoeft alleen maar toespraken te houden en gasten te ontvangen in het Witte Huis. Er is geen democratie, de kiezer heeft geen enkele invloed. De plannen liggen al klaar. De wapenfabrieken zijn al gebouwd. De dictators in vazalstaten van de VS zijn al omgekocht.

In onderstaande video legt YouTuber Changing Reason uit dat het allemaal een toneelstuk is.

De grote terrorisme-show

Rob Wijnberg van De Correspondent schreef een column waarin hij de telkens terugkerende terreuraanslagen in Westerse steden vergeleek met de klassieke film Groundhog Day. In die film beleeft journalist Bill Murray telkens opnieuw dezelfde dag. Elke ochtend als Murray wakker wordt is het weer 2 februari en moet hij voor een televisiestation dezelfde reportage maken.

Toen ik afgelopen dinsdag van de aanslagen in Brussel hoorde, dacht ik ook… het wordt weer zo’n zelfde dag. Een dag vol met hijgerige berichten over de kans op meer aanslagen, over de daders en het aantal slachtoffers en over voortvluchtige handlangers. Je hoort dezelfde mensen dezelfde dingen zeggen als vorig jaar: “Het komt nu wel heel dichtbij” of “Het is een aanval op onze manier van leven”.
Nog dagenlang zien we in de media de nieuwste aflevering van de grote terrorisme-show:
foto’s van bebloede slachtoffers, zwaarbewapende agenten, die huiszoekingen doen en pleinen vol met bloemen, waxinelichtjes en medelijden.

Het ergste van de terrorisme-show vind ik de deskundigen en politici, die kennelijk precies weten waarom de aanslagen gepleegd worden. Ze draaien consequent hetzelfde verhaal af. De daders zijn altijd geradicaliseerde moslims, die meestal hebben gevochten in de Syrische burgeroorlog. Bij terugkeer in Europa worden ze wel in de gaten gehouden door de politie en geheime dienst, maar de geradicaliseerde jongens slagen er toch altijd in om kalasjnikovs en munitie te kopen en in hun keuken explosieven te maken. Dat vind ik onderhand al een beetje ongeloofwaardig worden.
Als de politie de huizen van de terroristen doorzoekt vinden ze steevast een IS-vlag, het ultieme bewijs. En bij onderzoek van de computers blijken de daders veel jihadistische websites te bezoeken en een testament of rechtvaardiging te hebben geschreven.
We gaan er maar vanuit dat de politie en de deskundigen niet liegen en dat de terroristen gewoon slordig zijn om zoveel bewijs achter te laten.

In de dagen na de aanslagen worden andere onderwerpen in verband gebracht met de aanslagen. Sommige mensen proberen de aanslagen voor hun eigen karretje te spannen. De geheime diensten vragen om meer bevoegdheden. De Turkse president Erdogan kan zichzelf op de borst kloppen dat hij de terroristen tegenhoudt. En de voorstanders van een associatieverdrag met Oekraïne zeggen dat we met een NEE-stem op 6 april de terroristen in de kaart spelen.

Net als bij een succesvol televisieprogramma hoeven we niet lang te wachten op de volgende grote terrorismeshow. Soms zit er 6 weken tussen twee aanslagen en soms 6 maanden. Maar je kunt er zeker van zijn dat er weer een soortgelijke aanslag zal komen gepleegd door hetzelfde type dader.
De reeks van succesvolle terreuraanslagen kun je ook heel goed vergelijken met de reeks IS-onthoofdingsfilmpjes uit 2014. Telkens hetzelfde ritueel, maar iedere keer hadden de slachtoffers een andere nationaliteit. Het gevolg was dat steeds meer landen met de Westerse coalitie in Irak en Syrië gingen bombarderen. Toen er een Jordaniër gedood werd, ging ook Jordanië meebombarderen.
De aanslagen zijn ook elke keer in een ander land: Canada, Australië, de VS, Frankrijk en nu België.

Uiteindelijk stopte IS met het maken van onthoofdingsfilmpjes. Het shock-effect nam bij iedere volgende onthoofding af. De laatste filmpjes veroorzaakten nauwelijks nog opschudding en verontwaardiging. Deskundigen begonnen te suggereren dat de onthoofdingen niet echt waren.

Ik hoop dat het ook zo zal gaan met de grote terrorisme-show. Dat bij de volgende aanslag meer mensen zullen reageren zoals Rob Wijnberg: met een diepe zucht de TV uitzetten en de eerste paar dagen uit laten. Als we murw geworden zijn voor de aanslagen, geen waxinelichtjes meer aansteken en niet meer naar de politici en deskundigen luisteren, dan houden de aanslagen misschien eindelijk op.

Voedselzekerheid en het belang van grond

Afgelopen week las ik een artikel van Lise Witteman op de website “Follow the Money”, getiteld “Waarom Nederland zijn voedselvoorziening in eigen hand moet houden”. De schrijfster is net als sommige Tweede Kamerleden bezorgd over de Nederlandse afhankelijkheid van geïmporteerd voedsel. Nederland exporteert weliswaar veel zuivel en tuinbouwprodukten, maar importeert enorme hoeveelheden graan en soja als veevoer. Binnenkort is er in de Tweede Kamer een hoorzitting over dit onderwerp.

In deze onzekere tijden waarin de wereldhandel plotsklaps kan stilvallen lijkt het verstandig om meer voedsel in eigen land te produceren. De opkomst van stadslandbouw en moestuinieren laat zien dat veel Nederlanders weer baas willen worden over hun eigen voedselvoorziening. Het is goed dat de politiek en de overheid hier ook over gaan nadenken.

Op een ander weblog, dat ik regelmatig bezoek, “Achter de Samenleving”, staan meer artikelen over moestuinieren en het belang van goede grond.
Door industriële landbouw met gebruik van pesticiden en kunstmest gaan belangrijke organismen in de bodem dood. Daardoor stopt de afbraak van organisch materiaal en de vorming van humus. Terwijl dat proces onmisbaar is voor de kringloop van essentiële mineralen en de vorming van nieuwe vruchtbare grond.
Lees het artikel eens door en klik rustig verder op de links voor meer informatie.
Of bekijk de documentaire “Dirt”, waarin het wonder van humusvorming wordt uitgelegd.