Het is de laatste maanden ongewoon warm in Nederland. De gemiddelde temperatuur over het jaar 2015 komt uit in de buurt van de 10,9 en dat is 0,6 graden warmer dan normaal.
Toch is dat geen reden voor paniek.
In de video hieronder legt wetenschapsjournalist Marcel Crok geduldig uit dat er geen reden is voor ongerustheid. Crok gaf deze lezing in Delft in november 2015.
Jim Steele, bioloog aan de San Francisco State University, wilde onderzoek aan vlinderpopulaties, dat gedaan was door Camille Parmesan, reproduceren.
Mevr. Parmesan had na jaren van onderzoek geconcludeerd dat bepaalde soorten vlinders steeds noordelijker voorkomen. Zij zag hierin een bewijs van de opwarming van het kliumaat: plaatsen die voorheen te koud waren voor de vlinder, zijn nu wel warm genoeg.
Steele vroeg om meer gegevens van Parmesan, om het onderzoek zo nauwkeurig mogelijk te kunnen reproduceren. Dat is heel gebruikelijk in de wetenschap. Maar Camille Parmesan weigerde elke medewerking.
Jim Steele ging op eigen houtje verder en ontdekte dat de conclusie van Camille Parmesan niet klopte. Veranderingen in het landschap waren de oorzaak voor het verschuiven van de vlinderpopulaties.
Steele onderzocht nog meer verschijnselen, die aan klimaatverandering worden toegeschreven, zoals de verzuring van de oceanen en de afname van het aantal ijsberen.
In de lezing hieronder (in 4 delen van 20 min) vertelt hij zijn bevindingen.
(De kwaliteit is niet best, de inhoud is leerzaam)
Deel 2: Droughts and Heatwaves: Ocean Oscillations vs CO2
Deel 3: Recovering Whales, Ocean Acidification, and Climate Horror Stories
Deel 4: Penguins, Polar Bears and Sea Ice
Foto van Fran Taylor via Flickr
Het Global Snow Lab van de Amerikaanse Rutgers University heeft berekend dat gedurende de maand oktober gemiddeld 22,88 miljoen km² op het Noordelijk Halfrond door sneeuw bedekt was.
Dat is 4,9 miljoen km², ofwel 27%, meer dan het gemiddelde over de afgelopen 30 jaar.
In de grafiek hieronder is duidelijk zichtbaar dat de sneeuwbedekking op het Noordelijk Halfrond over de afgelopen 30 oktober maanden geleidelijk groter wordt.
De berekeningen van het Global Snow Lab zijn gebaseerd op satelliet-waarnemingen en worden bevestigd door het Canadian Cryospheric Information Network, dat waarnemingen van grondstations verzameld. Ook volgens de waarnemingen op de grond was de sneeuwbedekking op het Noordelijk Halfrond de afgelopen maand flink boven normaal, zoals in de grafiek hieronder is te zien.
Veel klimatologen denken dat de toename van de sneeuwbedekking in de herfst een gevolg is van de klimaatverandering door de toename van broeikasgassen in de atmosfeer. In het nieuwste Assesment Report (AR5) schrijft het IPCC niets over de toename van sneeuwval in herfst en winter. Het klimaatpanel schrijft alleen over afname van sneeuwbedekking in het voorjaar.
Voor de toekomst verwacht het IPCC alleen een verdere afname van sneeuwbedekking in het voorjaar en kennelijk geen verdere toename van sneeuwval in de herfst.
In Kazachstan is dit najaar een deel van de landbouwoogst verloren gegaan door de vroege sneeuwval. Als dit een trend wordt, zal het IPCC dit verschijnsel niet langer kunnen doodzwijgen, dunkt me.
De uitgebreide sneeuwval op het Noordelijk Halfrond heeft misschien ook wel een voordeeltje. Volgens het Canadian Cryospheric Information Network is de hoeveelheid zeewater, die momenteel in de vorm van sneeuw (snow water equivalent) op het Noordelijk Halfrond ligt al meer dan 600 km³ (kubieke kilometer). Dat is veel meer dan in de afgelopen 20 oktobermaanden, zoals aangegeven in de grafiek hieronder.
Al dat water dat als sneeuw op het land ligt zit niet meer in de oceanen. Een toename van sneeuwbedekking op het land betekent dat op termijn een daling van de zeespiegel. En dat lijkt me heel goed nieuws.
In het klimaatverdrag van Kyoto is afgesproken dat de uitstoot van broeikasgassen omlaag gebracht moet worden tot onder het niveau van 1990. Voor de meeste Europese landen geldt als doelstelling dat de uitstoot 6 tot 8% onder de uitstoot van 1990 moet worden.
Als je kijkt naar de uitstoot van CO2 in 2013, dan blijkt dat de meeste Europese landen al ruimschoots voldoen aan die doelstelling.
CO2-uitstoot van 2013 vergeleken met die van 1990 voor Europese landen
In het plaatje hierboven is zichtbaar dat Litouwen en Roemenië hun CO2-uitstoot al met meer dan 50% terugdrongen: zij zijn Europees kampioen klimaatbeleid.
Slechts een klein groepje landen, België, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Spanje, Noorwegen en Ierland hebben in 2013 meer CO2 geproduceerd dan in 1990.
Als je de CO2-uitstoot van alle landen in de grafiek bij elkaar optelt dan kom je in 2013 op 4125 miljoen ton CO2. Dat is 13% minder dan de CO2-uitstoot van dezelfde groep landen in 1990.
M.a.w. de gezamenlijke CO2-uitstoot van Europa is in 2013 ook al lager dan afgesproken in het Kyoto-protocol. (een aantal kleine landjes buiten beschouwing gelaten).
Ik ga ervan uit dat de Europese landen ook de uitstoot van andere broeikasgassen (methaan, lachgas en de fluorverbindingen CFK’s, PFK’s en zwavelhexafluoride) ook met succes hebben kunnen terugdringen onder het niveau van 1990.
De vermindering van de CO2-uitstoot in Europa en de snelheid waarmee dat is bereikt, maken de emissiescenario’s van het IPCC ongeloofwaardig.
Het klimaatpanel verwacht zelfs in haar meest optimistische prognose (RCP2.6) dat de mondiale CO2-uitstoot zal blijven stijgen tot 2020.
In de emissiescenario’s RCP4.5, RCP6.0 en RCP8.5 blijft de CO2-uitstoot stijgen tot 2035 of zelfs tot 2080. Dat is gezien de huidige ontwikkeling, erg onrealistisch te noemen.
Op haar weblog Our Finite World laat Gail Tverberg haar licht schijnen op de relatie tussen de klimaatverandering door de menselijke CO2-uitstoot en het opraken van makkelijk winbare aardolie.
Tverberg vergelijkt de CO2-emissie-scenario’s uit het nieuwste IPCC-rapport met haar eigen verwachting van de menselijke CO2-uitstoot.
Hieronder eerst de 4 IPCC-scenario’s voor de menselijke CO2-uitstoot: RCP2.6, RCP4.5, RCP6.0 en RCP8,5.
Ook in haar allernieuwste rapport veronderstelt het IPCC nog altijd dat de menselijke CO2-uitstoot tot 2040 zal blijven stijgen; alleen in het RCP2.6-scenario zal de CO2-uitstoot voor 2025 gaan dalen.
Gail Tverberg denkt dat het opraken van makkelijk winbare aardolie grote economische problemen zal veroorzaken. Zij denkt daarbij aan:
– een kredietcrisis zoals in 2008
– snel oplopende rente (een neveneffect van de kredietcrisis)
– krimp van de wereldhandel: het einde van de globalisering
– storingen in het elektriciteitsnet
Deze problemen leiden tot economische krimp.
Door die economische krimp zal de menselijke CO2-uitstoot al voor 2020 gaan dalen.
Hieronder de schatting die Gail Tverberg maakte voor de mondiale energieproduktie.
Volgens Tverberg zal de mondiale energieproduktie en daarmee de mondiale CO2 tussen 2014 en 2017 een maximum bereiken en daarna zo snel dalen dat de energieproduktie en de CO2-uitstoot in 2020 terug zullen zijn op het nivo van 1990.
De visie van het IPCC, stijgende CO2-uitstoot tot 2040, staat lijnrecht tegenover de visie van Gail Tverberg.
Het IPCC denkt niet dat het opraken van makkelijk winbare aardolie ernstige economische consequenties zal hebben.
Veel Nederlandse politici en journalisten lezen wel de IPCC-rapporten en slikken de rooskleurige, economische toekomstvoorspellingen voor zoete koek. De toekomstvoorspellingen van het integere IPCC zijn immers boven alle twijfel verheven. Als het IPCC zegt dat de fossiele brandstoffen nog lang niet op zijn, dan zal dat wel zo zijn. Daarom maken politici en journalisten zich veel zorgen om het klimaat en kennen ze nauwelijks zorgen om de economische gevolgen van het opraken van makkelijk winbare fossiele brandstoffen.
Het zou goed zijn als journalisten en politici ook eens hun licht opstaken bij andere gezaghebbende, betrouwbare bronnen.
Aanbevolen leesvoer:
Oil Limits and Climate Change – How They Fit Together door Gail Tverberg
Het IPCC beschrijft in haar 5e Assessment Report vier verschillende scenario’s voor de menselijke CO2-uitstoot tot het jaar 2100. Deze scenario’s worden aangeduid met de afkorting RCP, dat betekent ‘Representative Concentration Pathways’.
De vier RCP-scenario’s van het IPCC heten: RCP2.6, RCP4.5, RCP6.0 en RCP8.5.
Hieronder een opsomming van de hoeveelheid fossiele brandstoffen en de menselijke CO2-uitstoot waarop de vier RCP-scenario’s zijn gebaseerd.
afkomstig uit de Summary for Policymakers van het AR5 van het IPCC
Het IPCC verwacht dat de mensheid in de komende 90 jaar ergens 270 tot 1685 Gigaton koolstof zal verbranden.
De Amerikaanse professor David Rutledge, een expert op het gebied van steenkoolwinning, heeft een inschatting gemaakt van de totale hoeveelheid steenkool, die de wereld kan produceren. Hij keek eerst naar de steenkoolproduktie van Groot-Brittannië en Duitsland, waar vrijwel alle winbare steenkool al gewonnen is.
Zijn berekeningen laten zien dat het niet lukt om alle steenkoolreserves daadwerkelijk naar boven te halen. In Europa kan waarschijnlijk maar 70% van alle aanwezige steenkool gewonnen worden. In China kan 86% van de reserves worden geëxploiteerd, maar in Rusland en de westelijke Verenigde Staten zal dat percentage blijven steken op 28 à 29%.
Rutledge schat dat wereldwijd slechts 60% van de steenkoolreserves ook daadwerkelijk gewonnen zal worden.
Op basis van zijn berekeningen denkt David Rutledge dat de maximale cumulatieve wereldsteenkoolproduktie zal uitkomen op 736 Gigaton. Dit komt overeen met 397 Gigaton koolstof.
Als we bij daar de bijdrage van de resterende olie- en aardgasvoorraden bij optellen (529 Gigaton) komen we uit op 926 Gigaton koolstof. Die hoeveelheid komt ongeveer overeen met het RCP4.5-scenario uit AR5 van het IPCC.
De berekeningen van Rutledge laten zien dat de RCP6.0- en RCP8.5-scenario’s onrealistisch zijn.
Dat is fantastisch goed nieuws voor iedereen, die zich zorgen maakt over de menselijke CO2-uitstoot!!!
Voor de vier RCP-scenario’s is ook een inschatting gemaakt voor het tijdverloop van het verbruik van de fossiele brandstoffen. Die inschatting zie je hieronder.
In twee van de vier scenario’s (RCP6.0 en RCP8.5) verwacht het IPCC dat de hoeveelheid fossiele brandstof, die wordt verbrand, zal blijven stijgen tot 2080.
De economische ontwikkeling van de laatste 5 jaar maakt het zeer onwaarschijnlijk dat het verbruik van fossiele brandstoffen nog 65 jaar lang zal blijven stijgen.
In de VS, Japan en Europa daalt het gebruik van fossiele brandstoffen en daarmee ook de CO2-uitstoot.
De RCP6.0 en RCP8.5-scenario’s zijn zeer onrealistisch. Het is zeer onwetenschappelijk om die scenario’s nog altijd te gebruiken om politici en burgers te bang te maken.
Op YouTube kun je (in 4 delen) een lezing van David Rutledge bekijken en beluisteren.
Deel 1 – deel 2 – deel 3 – deel 4
Cassandraclub 