Denken aan de doden die nog zullen vallen, dodenherdenking nieuwe stijl

Het staat iedereen vrij om de doden te herdenken.
Vanavond worden overal in Nederland de soldaten en burgers, die tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuvelden, herdacht. Tegenwoordig herdenkt men ook de Nederlandse soldaten, die de afgelopen decennia bij vredesmissies sneuvelden.

Ik vind het goed om stil te staan bij al de slachtoffers en al het leed dat oorlogen veroorzaken. Maar ik wil uit dat herdenken iets leren voor de toekomst.
Daarom zal ik vanavond tijdens de twee minuten stilte denken aan de slachtoffers die de toekomstige oorlogen zullen maken.

Er gaan in Nederland en in Europa stemmen op om meer wapens te kopen en de legers uit te breiden. Dat vind ik een slechte zaak. Hoe meer wapens en soldaten er zijn, hoe groter de kans dat er oorlog gevoerd zal worden. En dat moeten we zien te voorkomen.

Kijk eens om je heen naar de kinderen op het schoolplein of op het voetbalveld. Moeten wij ze scholen tot soldaten? Moeten wij ze het slagveld op sturen? Moeten we ze opleiden tot beroepsmoordenaar?
Ik denk het niet.
We kunnen het tij nog keren.
Laten we geen wapens meer maken en geen jongeren meer opleiden tot gevechtspiloot of tot scherpschutter. Het is tijd voor een Dodenherdenking nieuwe stijl, die gericht is op het voorkomen van oorlogsslachtoffers.

Nederlandse F-16’s blijven nog jaren bombarderen in Afghanistan

Al 12 jaar, sinds 2002, vliegen er Nederlandse F-16’s boven Afghanistan. Ze leveren een belangrijke bijdrage aan de strijd tegen de Taliban. Op de grond hebben de NAVO-troepen de strijd tegen de Taliban na 12 jaar nog altijd niet kunnen winnen. Zoals ook het Russische leger Afghanistan niet onder controle kon krijgen. Maar in het luchtruim boven Afghanistan vliegen uitsluitend NAVO-vliegtuigen en drones om waar nodig dood en verderf te zaaien.

Maak jezelf geen illusies. De bommen en raketten van de F-16’s hebben al heel veel slachtoffers gemaakt. Extremistische verzetstrijders, maar ook onschuldige burgers, die er van 2 kilometer hoogte hetzelfde uit zien als de guerilla’s.

Begin dit jaar had ik even de hoop dat de Nederlandse F-16’s medio 2014 uit Afghanistan zouden vertrekken. President Obama was ook van plan om de Amerikaanse troepen terug te trekken.
Maar ik had beter moeten weten. Zonder de Nederlandse F-16’s worden de Taliban al snel heer en meester in Afghanistan. Het Afghaanse leger stelt niet zo veel voor en vecht liever niet tegen landgenoten, die dezelfde taal spreken en dezelfde religie hebben.
De VS en de NAVO willen kost wat kost in Afghanistan militairen houden: het is een mooie strategische uitvalsbasis die voor allerlei geopolitieke doeleinden nuttig kan zijn.

De Nederlandse politiek wordt nu warm gemaakt om de F-16’s nog een paar jaar in Afghanistan te houden en niet moeilijk te doen over de paar miljoen die dat kost. Onder het mom van een nieuwe ‘trainingsmissie’ om politie en militairen op te leiden, zullen ook de F-16’s de dorpjes in Aghanistan blijven bombarderen.
Of zoals minister Hennis van Defensie eerder dit jaar al sprak:

“De Nederlandse luchtmacht is een betrouwbare partner die uitblinkt in professionaliteit en betrouwbaarheid”,…. “De afgelopen maanden heeft u de wapens regelmatig moeten inzetten. Wie wel eens een geluidsopname heeft gehoord van grondtroepen tijdens een vuurgevecht, is meteen overtuigd van het belang van close air support. Meerdere malen heeft u levens gered van militairen die met hun konvooi in een val van de Taliban waren gelopen. Uw inzet is onmisbaar voor de veiligheid van onze coalitiepartners op de grond. Daar mogen we best even bij stil staan.”

Ik blijf het uiterst laf vinden om guerilla-strijders (de Taliban) van veilige afstand te bestoken met bommen en raketten. Zoveel technologie en vuurkracht inzetten tegen lichtbewapende strijders, die zich niet kunnen verschuilen en verdedigen….

Nog altijd vliegen er Nederlandse F-16’s boven Afghanistan

In januari vertrok het 25e F-16 detachement van ongeveer 100 Nederlandse militairen naar Afghanistan. De vliegers en het grondpersoneel werden twee weken geleden (4 maart) door minister van Defensie Hennis-Plasschaert in het zonnetje gezet. De minister reikte medailles uit en gevechtsinisgnes. Zij prees de militairen met de woorden:

“De Nederlandse luchtmacht is een betrouwbare partner die uitblinkt in professionaliteit en betrouwbaarheid”, vervolgde Hennis voor ze het eremetaal uitreikte. “De afgelopen maanden heeft u de wapens regelmatig moeten inzetten. Wie wel eens een geluidsopname heeft gehoord van grondtroepen tijdens een vuurgevecht, is meteen overtuigd van het belang van close air support. Meerdere malen heeft u levens gered van militairen die met hun konvooi in een val van de Taliban waren gelopen. Uw inzet is onmisbaar voor de veiligheid van onze coalitiepartners op de grond. Daar mogen we best even bij stil staan.”

De Nederlandse F-16’s verlenen dus nog altijd luchtsteun aan de ISAF-grondtroepen.
Dat is een zeer ongelijke strijd.
De piloten zijn vrijwel onkwetsbaar in hun supersonische vliegtuigen.
De tegenstanders van de ISAF-troepen hebben geen vliegtuigen en geen luchtafweergeschut. Ze zijn slechts lichtbewapend en kunnen eenvoudig gedood worden door de enorme vuurkracht en de bommen van de F-16’s. Voor deze lafhartige manier van oorlogvoeren krijgen de militairen lof toegezwaaid en onderscheidingen.

Ik blijf het raar vinden dat de Nederlandse F-16’s nog altijd ‘onmisbaar’ zijn in de strijd tegen de Afghaanse verzetstrijders. De Kunduz-missie is allang afgelopen. Vroeger of later zullen de Afghanen het weer met elkaar moeten gaan vinden zonder de ISAF-missie en zonder de vliegende moordmachines uit Nederland. Ze zullen dan weer kunnen leven volgens hun eigen wetten, normen en waarden of wij dat nu leuk vinden of niet.

In het persbericht van Defensie staat dat de F-16’s, na 12 jaar inzet in Afghanistan, medio dit jaar zullen worden teruggetrokken.
Ik hoop dat op die dag niet het 26e F-16 detachement naar Afghanistan vertrekt.

De laffe aanval: onbemande kruisraketten, onbemande drones

De laatste jaren wordt oorlog steeds veiliger voor de aanvallende partij. De VS, het meest oorlogszuchtige land van de afgelopen decennia, hebben een groot arsenaal aan onbemande wapens opgebouwd. Met deze wapens kan men aanvallen uitvoeren op de tegenpartij zonder dat de het eigen leger gevaar loopt.

Kruisraketten
Kruisraketten zijn onbemand en kunnen geprogrammeerd worden om via een bepaalde route een van tevoren bepaald doel te vernietigen. Dat kan een bunker zijn, of een wapenopslagplaats of een commandocentrum.
De VS gebruikt al kruisraketten sinds de eerste Golfoorlog in 1991. In 1999 werden kruisraketten door president Clinton ingezet tegen Servië.
Tijdens de tweede Golfoorlog (ook wel Irakoorlog) werden opnieuw honderden kruisraketten afgevuurd. Bij de militaire actie in Libië tegen het regime van kolonel Gadafi werden ook kruisraketten gebruikt.

Drones
De huidige Amerikaanse president Obama gebruikt vaker onbemande vliegtuigen, ofwel drones, om afgelegen militaire doelen te vernietigen. Ook door het gebruik van drones vallen er geen slachtoffers onder de eigen strijdkrachten. Obama zet het wapen in tegen opstandelingen in Jemen, Somalië, Pakistan en Afghanistan.
Er is veel discussie over de morele en ethische aspecten van het gebruik van onbemande vliegtuigen. Maar voorlopig blijft de VS drones inzetten op duizenden kilometers afstand van het Amerikaanse vasteland.

In 1945 voerden de Verenigde Staten een afschuwelijk laffe aanval uit op de onschuldige burgerbevolking van Hirosjima en Nagasaki.
De vliegtuigbemanningen, die de atoombommen afwierpen, keerden onbeschoten terug op hun basis. In Hirosjima en Nagasaki vielen meer dan 250.000 slachtoffers. Het is uitermate hypocriet dat de VS menen dat zij de aangewezen natie zijn om op te treden tegen het gebruik van massavernietigingswapens.

De Kunduz-missie, de F-16’s en de burgerslachtoffers

In het voorjaar van 2010 besloot de Nederlandse politiek tot een politie-trainingsmissie in de Afghaanse provincie Kunduz. Een belangrijk onderdeel van deze trainingsmissie was de ondersteuning door vier Nederlandse F-16 gevechtsvliegtuigen. De Taliban, het Afghaanse verzet, heeft helemaal geen vliegtuigen. De F-16’s waren niet nodig om luchtaanvallen op de Nederlanders te voorkomen, maar om ze tegen aanvallen van grondtroepen en tegen bermbommen te beschermen.

In de afgelopen maanden hebben we opnieuw gezien dat de NAVO-gevechtsvliegtuigen nog altijd worden ingezet om grondtroepen te ondersteunen in gevechten tegen de Taliban.
Half februari werd in de provincie Kunar een bombardement uitgevoerd door de NAVO. Kennelijk was een bombardement de enige optie, die de bevelhebbers in het gebied zagen. Er vielen 10 burgerslachtoffers, waaronder vier vrouwen en vijf kinderen. De nationaliteit van de bombarderende piloot wordt nooit bekend gemaakt, maar het was waarschijnlijk geen Nederlander.
Gisteren, binnen twee maanden na de tragedie, kozen de bevelhebbers in Kunar opnieuw voor een bombardement om een eind te maken aan een vuurgevecht tussen Amerikaanse troepen en de Taliban. Er was al één Amerikaanse soldaat gedood en vier Afghaanse militairen waren gewond. Het bombardement beslechtte de strijd in het voordeel van de NAVO-troepen en kostte het leven aan 11 kinderen.

De bombarderende piloot kan ook een Nederlander zijn geweest. De Nederlandse F-16’s worden de laatste tijd vaker ingezet om Amerikaanse grondtroepen in Kunar te helpen.

Als de politietrainingsmissie in Kunduz afloopt, dan zullen de Nederlandse F-16’s nog actief blijven in Afghanistan. Tot halverwege 2014 kunnen de Amerikaanse troepen bij gevechten tegen de Taliban rekenen op de luchtsteun van Nederlandse F-16’s. En tot halverwege 2014 zullen er nog heel wat vrouwen en kinderen gedood worden door de vuurkracht van de NAVO-vliegtuigen.

NAVO-bommen doden nog altijd Afghaanse vrouwen en kinderen

Eerder deze week voerden NAVO-vliegtuigen een bombardement uit in de provincie Kunar in Afghanistan. Bij dat bombardement werden 4 vrouwen en 5 kinderen gedood. Het 10e slachtoffer was een man, maar ook gewoon een onschuldige burger.

De NAVO heeft niet bekend gemaakt waarom het bombardement noodzakelijk was. De NAVO-bevelhebbers, die het bevel gaven om te bombarderen, weten heel goed dat vijand geen vliegtuigen heeft en ook geen luchtafweergeschut of luchtdoelraketten. De NAVO-piloten lopen geen enkel risico als zij van kilometers hoogte dood en verderf zaaien.

De NAVO-troepen voeren al sinds 2003 het bevel over de ISAF-missie. In de afgelopen 10 jaar zijn er duizenden bommen afgeworpen. En bij die bombardementen zijn honderden vrouwen en honderden kinderen gedood.
Waren al die bombardementen noodzakelijk?
Is de overwinning nu dichterbij?
Zijn de barbaarse Taliban verslagen door de precisie bombardementen van de NAVO?