Werd de aanval op de MH-17 wekenlang voorbereid?

De MH-17 werd op 17 juli 2014 hoogstwaarschijnlijk neergeschoten door een luchtafweerraket van het type BUK. In het gebied waar de MH-17 neergehaald werd, woedde een felle strijd tussen pro-Russische rebellen (separatisten) en het Oekraïnse regeringsleger, dat de opstand wilde neerslaan. Het is vooralsnog onduidelijk welke van beide partijen de raket heeft afgeschoten.
Waren het de pro-Russische separatisten uit Oost-Oekraïne, die per ongeluk een passagiersvliegtuig raakten i.p.v. een Oekraïns militair vliegtuig?
Of waren het pro-Westerse extreemrechtse strijders, die aan de andere zijde van de frontlinie met het Oekraïnse regeringsleger meevochten?

In de dagen na de ramp verschenen op internet korte videoclips van een vrachtwagen met daarop een BUK-lanceerinstallatie. Uit de filmpjes kun je niet opmaken van welke partij die raketinstallatie is. Maar volgens de beschrijving van de video zijn de opnames gemaakt op 17 of 18 juli 2014 toen het gebied onder controle was van de pro-Russische separatisten.
In 2016 worden de videoclips opnieuw bekeken en wordt een andere conclusie getrokken.

Het eerste filmpje van de vrachtwagen met de lanceerinstallatie in Zugres is volgens een getuige al gemaakt op 5 juli, toen dat stadje nog in handen was van het Oekraïnse regeringsleger.

De getuige denkt dat anderen zijn filmpje hebben gedownload en voorzien hebben van de datum 17 juli.

Het tweede filmpje laat de vrachtwagen met de raketinstallatie zien op een weg nabij Makeevka. Volgens de makers dateert de opname van 17 juli 2014: de dag dat de MH-17 werd neergeschoten.
Nader bekeken blijken er bloeiende vlierbesstruiken langs de weg te staan en op 17 juli hebben de vlierstruiken in dat gebied al kleine groene bessen. Vanwege die bloeiende vlierstruiken denken plantendeskundigen dat de video ergens tussen eind mei en eind juni gemaakt moet zijn. Weken voor dat de MH-17 werd neergeschoten en in een tijd dat het gebied rond Makeevka in handen was van het Oekraïnse regeringsleger.

Het lijkt erg onwaarschijnlijk dat de pro-Russische rebellen in juni met een BUK-raketinstallatie rondgereden hebben in de buurt van Makeevka of op 5 juli in Zugres.
We moeten haast wel concluderen dat de getoonde vrachtwagen met de BUK-installatie van het Oekraïnse regeringsleger is of van een van de extreemrechtse strijdgroepen, die in die periode meevochten aan de zijde van het Oekraïnse regeringsleger.

Het is onduidelijk wie de video-opnames heeft voorzien van een nieuwe datum (17 of 18 juli) en heeft gepubliceerd met als doel de pro-Russische rebellen als schuldigen aan te wijzen.
Maar voor mij het lijkt erop dat de aanslag op de MH-17 geen vergissing was, maar een goed voorbereide actie compleet met bewijsmateriaal om de separatisten te kunnen beschuldigen.

Kort na het neerhalen van de MH-17 publiceerde de Oekraïnse veiligheidsdienst al afgeluisterde telefoongesprekken, die de indruk wekken dat de pro-Russische rebellen de MH-17 neerschoten.

Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat dit gelikte filmpje, compleet met ondertiteling, binnen 10 uur na de ramp gemaakt is. Ik denk dat men er al uren of dagen voor de MH-17-ramp aan is begonnen. En ook daarom denk ik dat het neerschieten van de MH-17 een goed voorbereide actie was compleet met bewijsmateriaal om de separatisten te kunnen beschuldigen.

Waarom weten we nog altijd niet wat de MH-17 ramp veroorzaakte?

Peter Vlemmix maakte een korte samenvatting van de berichtgeving over de ramp met de MH17.

Vlemmix stelt een paar vragen waar veel Nederlanders een antwoord op willen.
Waar is het waterdichte bewijsmateriaal dat de Amerikaanse regering beweerde te hebben?
Waarom werd er alleen bewijsmateriaal via social media naar buiten gebracht?
Waarom zijn de opnames van de cockpitvoice-recorder en de Oekraïnse verkeersleiding nog altijd niet openbaar gemaakt?
Waarom zijn slechts enkele delen van het vliegtuig beschadigd (cockpit) terwijl een wolk van raketfragmenten het hele vliegtuig doorzeefd zou hebben?
Wat is precies de rol van de Oekraïnse regering? …

Oekraïnse landbouwgrond in uitverkoop na instorten van economie

Oekraïne kampt met een tekort op de handelsbalans: het land importeert meer dan het exporteert. Dat is een ongezonde economische situatie, die niet onbeperkt kan voortduren.
In 2014 liep het tekort op de handelsbalans op naar 9,2% van het Bruto Binnenland Produkt.

Deze economische crisis kan leiden tot grote veranderingen in de belangrijke landbouwsector van Oekraïne. Nu bestaat het landbouwareaal uit grootschalige staatslandbouwbedrijven en kleinschalige familiebedrijfjes. Deskundigen vrezen dat deze binnenkort in de verkoop zullen komen.
Oekraïne heeft op acht landen na het grootste landbouwareaal van de wereld. Op de ranglijst van mais-exporteurs staat het op de derde plaats en op de lijst van graan-exporteurs is het nummer 6. Dit maakt de landbouwsector interessant voor buitenlandse investeerders.

Tot nu toe heeft de regering de verkoop van landbouwgrond aan buitenlandse investeerders tegengehouden uit angst vaar maatschappelijke onrust en vanwege de lage prijs van de kleine perceeltjes met een lage produktiviteit.
Maar Heinz Strubenhoff, agribusiness investment manager van de International Finance Corporation van de Wereldbank, denkt dat de economische teruggang en het conflict in Oost-Oekraïne de noodzaak van hervormingen dichterbij brengt. De Wereldbank en het IMF dringen al langer aan op het openstellen van de Oekraïnse landbouwsector voor buitenlandse investeerders. Het tij is aan het keren.
“Het is tijd om te gaan nadenken over privatisering en voorbereidingen te treffen voor de verkoop van landbouwgrond (aan buitenlandse of Oekraïnse) investeerders in de komende 3 a 4 jaar”, zei Strubenhoff tegen de Thomson Reuters Foundation. Nu is het nog onmogelijk om landbouwgrond te verkopen in Oekraïne, hoewel men wel langjarige pachtovereenkomsten kan afsluiten.

Strubenhoff zei verder dat president Poroshenko na lange onderhandelingen met vertegenwoordigers van de Wereldbank overwoog om het verbod op verkoop van landbouwgrond op te heffen. Maar de regering in Kiev durfde dat niet aan uit angst voor maatschappelijke onrust op het platteland. Het ministerie van Landbouw was onbereikbaar voor commentaar.
De minister van Landbouw, Oleksiy Pavlenko, sprak vorige week de verwachting uit dat Oekraïne in 2020 wel 100 miljoen ton graan zal produceren: een behoorlijke stijging van de 620 miljoen ton uit 2014. Om dit voor elkaar te krijgen is een kapitaal-injectie door buitenlandse investeerders van 25 miljard dollar nodig.
Jean-Jacques Hervé, landbouwkundig adviseur van de Franse bank Credit Agricole merkte op dat de lokale bevolking geen geld heeft om te investeren. “Speculanten kunnen met harde, buitenlandse valuta grote winsten behalen (als het land op de markt komt).”

Frédéric Mousseau, van het Oakland Institute (een NGO die kritisch staat tegenover het privatiseren van landbouw), zegt dat het openen van het Oekraïnse landbouwareaal ertoe zal leiden dat binnenlandse en buitenlandse oligarchen meer controle zullen krijgen over de Oekraïnse landbouwproduktie. “Ongeveer 20% van de vruchtbaarste gebieden zijn door langlopende pachtovereenkomsten al in handen van landbouwconglomeraten. De voorgestelde hervormingen zullen deze concentratie van macht verergeren,” zei Mousseau tegen de Thomson Reuters Foundation.

Volgens Dmitry Prikhodko, econoom van de Food and Agriculture Organization (FAO), moet Oekraïne op de lange termijn streven naar het openen van het landbouwareaal en optimale benutting van het aanwezige potentieel.
De regering in Kiev zit te springen om buitenlandse valuta en een lening van de Wereldbank t.w.v. 2 miljard dollar dit jaar en een volgende injectie van het IMF van 8 miljard dollar geeft mensen als Strubenhoff meer armslag om hun plannen te realiseren.

Het ziet ernaar uit dat de Oekraïnse bevolking de zeggenschap over de landbouwgrond, die ze al eeuwenlang beheert en bewerkt, zal kwijtraken, zoals dat ook op grote schaal in Afrika gebeurt. Onder druk van de Wereldbank en het IMF willen buitenlandse investeerders de landbouw moderniseren. Het verhogen van de landbouwopbrengsten lijkt een nobel doel waar ook de Oekraïnse bevolking van zou kunnen profiteren. Maar de modernisering zou ook tot gevolg kunnen hebben dat in Oekraïne genetisch gemodificeerde gewassen met de bijbehorende pesticiden zullen worden geintroduceerd door de grote landbouwconglomeraten. De boeren hebben nu nog de macht om zelf te bepalen wat er verbouwd wordt. Maar in de toekomst zullen ze slechts arbeiders zijn op die moeten zaaien en oogsten wat de directie besloten heeft.

(Bron: “Ukraine crisis seen softening political ground for foreign farm land sales” van Chris Arsenault voor de Thomas Reuters Foundation)

Meer over ‘landroof’ in de rest van de wereld vind je op farmlandgrab.org.

Schaliegasboringen in Oekraïne gestaakt

In 2012 verschenen er al berichten over de grote hoeveelheden schaliegas, die in de Oekraïnse bodem lagen te wachten op exploitatie. In januari 2013, tijdens het World Economic Forum in Davos, tekende Oekraine de eerste schaliegasovereenkomst (Production Sharing Agreement ofwel PSA) met Shell. Bij de ondertekening van die overeenkomst, door de toenmalige Oekraïnse president Janoekovitsj, was ook onze premier Rutte aanwezig. Men was optimistisch over de toekomst en verwachtte dat in 2017 het eerste schaliegas geproduceerd zou worden. Oliemaatschappijen en schaliegas-exploitanten zouden 10 miljard dollar investeren. Die miljarden komen uiteindelijk grotendeels terecht bij Amerikaanse bedrijven, die apparatuur leveren voor schaliegas-exploitatie.

Shell begon met proefboringen in het Yuzivska-bekken in het oosten van Oekraïne tussen Kharkiv en Donetsk.
Kort na de Maidan-revolutie was men nog optimisisch over de schaliegaswinning in Oekraïne. Maar door de oplopende spanningen moesten de proefboringen in juni van 2014 worden gestaakt.

Toen de tanks oprukten naar Lugansk en Donetsk vertrokken de schaliegas-boorploegen in allerijl uit het oosten van Oekraïne. Een deel van de uit Amerika afkomstige apparatuur werd achtergelaten. Een Russische journaliste is gaan kijken naar de wegroestende trucks.

Voorlopig zal er niet naar schaliegas gezocht worden in Oekraïne, laat staan dat er schaliegas gewonnen en gestookt kan worden.
Eerder dit jaar kondigde oliemaatschappij Chevron aan dat het zou stoppen met schaliegasexploratie in Polen en in Roemenië.
Andere oliemaatschappijen stopten al eerder met schaliegasprojecten in Polen, vanwege hoge kosten en tegenvallende resultaten.
Het begint erop te lijken dat de schaliegasrevolutie aan Europa en Oekraïne voorbij zal gaan. Dat lijkt mij goed nieuws. Schaliegaswinning is in mijn ogen een hoop gedoe en een hoog risico op milieuvervuiling voor een relatief klein beetje aardgas. We kunnen beter besluiten om het voor eeuwig in de bodem te laten zitten.

Mooie Yulia, de MH17 en de gewone burgers van Oekraïne

Een jaar geleden zagen we bijna allemaal de professioneel gemaakte videoclip van de mooie Yulia Marushevka. Ze riep de rest van de wereld op om de opstand van (een deel van) het Oekraïnse volk tegen de corrupte dictator Janoekovitsj te steunen.

Het filmpje bleek te zijn gemaakt met de steun van de Amerikaanse National Endowment for Democracy. Later bleek dat de VS ook op andere manieren probeerde om in Oekraïne en op het Westen gerichte regering aan de macht te krijgen.
De opstand werd een succes. De dictator moest vluchten en er kwam een nieuwe op het Westen georiënteerde regering, met daarin politici uit het lijstje van de Amerikaanse onderminister Victoria Nuland.

De opstand werd ook een ramp. Communistische, op Rusland georiënteerde politici werden vervolgd en verjaagd. In Odessa bezetten 40 pro-Russische demonstranten een vakbondsgebouw, maar die werden door een menigte rechts-extemisten doodgeknuppeld en levend verbrand.
Rusland annexeerde de Russisch-sprekende Krim vanwege de belangrijke militaire basis op dat schiereiland.
De nieuwe regering in Kiev stuurde tanks en gevechtsvliegtuigen naar de oostelijke provincies, die traditioneel op Russisch gezinde politici stemmen.

Extreemrechtse politici riepen op om de Janoekovitsj aanhangers in het oosten uit te roeien of te verjagen.
Langzamerhand escaleerde de situatie tot een burgeroorlog.

Vijf maanden na de oproep van de mooie Yulia werd de MH-17 neergeschoten. Daarbij vielen 298 doden en dat leidde bijna tot internationaal ingrijpen door NAVO-troepen. Dat kan nooit de bedoeling zijn geweest van de mooie Yulia…

Een jaar na de oproep van de mooie Yulia verschijnt een andere Oekraïnse vrouw op YouTube. Als in Zaporizhia een militair komt uitleggen waarom er een dienstplicht is ingesteld en waarom de mannen zich moeten melden in het Oekraïnse leger, grijpt zij de microfoon. Ze is niet zo mooi als Yulia en de video is niet van professionele kwaliteit. Maar haar boodschap is net zo duidelijk.
De gewone mensen willen helemaal geen oorlog: ze zijn niet bang voor een Russische invasie.

Wie vermoordde de SouthStream-pijpleiding? Putin of de EU zelf?

Afgelopen week kondigde Rusland aan om te stoppen met de aanleg van de Southstream-gaspijpleiding. Dat betekent dat Russisch aardgas ook in de toekomst alleen naar Europa geëxporteerd kan worden via het grondgebied van Oekraïne en via de Nordstream-pijpleiding. Het stopzetten van het South-stream-project betekent een flinke economische strop (600 miljoen euro) voor Bulgarije.
Waarom trok Rusland de stekker uit het project?

De afgelopen zomer zette de Europese Unie Bulgarije en Servië onder druk om de aanleg van de Southstream-pijpleiding Europees aan te besteden. Het was eigenlijk een truukje om de aanleg te vertragen. Een soort sanctie om Rusland te dwingen om de Oekraïnse separatisten niet langer te steunen.
Misschien stopte Rusland met de aanleg van Southstream omdat het de vertragingstactieken en de pesterij van de Europese Unie beu was.
Maar misschien ook omdat er een alternatieve afzetmarkt was gevonden voor het aardgas.

Turkije als alternatieve afzetmarkt?
In april 2014 zijn er al onderhandelingen geweest tussen Rusland en Turkije. Turkije stelde toen voor om de Southstream-pijpleiding te verleggen richting Turkije.
Het aardgasverbruik in Europa is aan het dalen en het verbruik in Turkije zal de komende jaren groeien. In de grafiek hieronder zie je het dalende aardgasverbruik van Italië en het snel stijgende verbruik van Turkije.

Kennelijk zijn de verhoudingen tussen Europa en Rusland momenteel zo slecht, dat Rusland het aardgas liever aan Turkije en China verkoopt.
De Europese Unie begint langzamerhand te beseffen dat ze hun hand overspeeld heeft. Voorzitter Juncker van de Europese Commissie hoopt dat de Southstream-pijpleiding toch nog zal worden gebouwd. De Europese Commissie denkt dat het Russische besluit om met South-stream te stoppen slechts een dreigement is.
We zullen het gaan zien.

Hieronder nog een discussie die werd uitgezonden door de Russische Staatstelevisie (RT) over het pokerspel rond de aardgaspijpleidingen in Zuid-Oost Europa. via DeepResource.