Bombarderen in Syrië, helpt dat?

Nederlandse F-16’s hebben jarenlang bommen gegooid op Afghanistan. Ze hebben gebouwen verwoest en mensen gedood. Maar ik kan zo gauw niet bedenken of die bommen ook een positief effect hebben gehad. Het afgelopen jaar hebben Nederlandse F-16’s niet meer in Afghanistan, maar in Irak gebombardeerd. Meer dan 1000 bommen zijn afgeworpen. Maar er wordt nooit uitgelegd wat die bommen hebben aangericht.

Kun je met bombardementen voorkomen dat mensen terreuraanslagen gaan plegen? Rob Wijnberg van de Correspondent denkt van niet. Wijnberg denkt dat bombardementen er juist toe leiden dat de jongemannen in Afghanistan, Libië, Irak en Syrië die arrogante Westerlingen met hun moderne wapentuig gaan haten. De bombardementen voeden juist de woede, die terroristen kweekt.
Zelfs minister Koenders zegt, na het van het kabinet om in Syrië te gaan bombarderen: “Bombarderen alleen is nooit de oplossing in complexe conflicten”. Heeft iemand aan de minister gevraagd wat Nederland nog meer gaat doen behalve bombarderen? Of vinden journalisten het vervelend om een PVDA-minister lastige vragen te stellen?

Ondertussen maken de Westerse landen zich alweer op om opnieuw in Libië te gaan bombarderen. Want er zit nog veel olie in de grond en sinds dictator Gadaffi werd vermoord is het land een chaos met 4 verschillende groepen, die beweren dat ze de officiële regering zijn.
In de video hieronder wordt uitgelegd dat de opstanden en het Westerse ingrijpen in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië geleid hebben tot chaos en de opkomst van soennietische terreurbewegingen als Al Qaeda en IS.

De laffe tactiek van bombarderen

Amerikaanse vliegtuigen bombarderen nu al 14 jaar in Afghanistan. De piloten zijn vrijwel onkwetsbaar, want de Taliban beschikken niet over goede luchtverdediging en niet over vliegtuigen. Het is voor de Amerikaanse luchtmacht eigenlijk prijsschieten: het is een makkie om van kilometers afstand de Afghanen om de grond te doden. Er zijn al duizenden Taliban gedood door Amerikaanse raketten en bommen en nog altijd is de strijd niet gewonnen.

Het nut van bombarderen wordt alleen betwijfeld als er per ongeluk ook onschuldige burgers worden gedood. In Jemen werd onlangs een bruiloft gebombardeerd door Saoedische gevechtsvliegtuigen: er vielen 131 doden. Dit incident heeft diepe wonden gemaakt in Jemen: het zal nog vele jaren duren voordat de nabestaanden van de slachtoffers het buurland Saoedi-Arabië weer vertrouwen, laat staan vergeven.

In Kunduz bombardeerden Amerikaanse vliegtuigen een hospitaal van Artsen zonder Grenzen. Alle strijdende partijen waren op de hoogte van het feit dat het betreffende gebouw een hospitaal was. Niettemin vielen de Amerikaanse vliegtuigen aan: de luchtaanval duurde 30 min.
Volgens de overlevenden waren er geen Taliban-strijders in de directe omgeving van het hospitaal. Volgens de Amerikaanse legerleiding wel.

President Obama is vandaag geschokt door de zoveelste schietpartij, deze keer op een universiteit in Oregon. Maar over de 19 doden in het Artsen zonder Grenzen hospitaal in Kunduz stapt hij snel heen. De troepen worden niet teruggetrokken uit Afghanistan, de luchtmacht blijft bombarderen, de verantwoordelijke generaals mogen gewoon aanblijven.

In Syrië, in Irak, in Afghanistan en in Pakistan voert de Amerikaanse luchtmacht met bemande en onbemande vliegtuigen aanvallen uit. Op vele duizenden kilometers afstand van Washington.
Er vallen duizenden doden. Maar kennelijk zonder enig doel: want de vrede is nog geen stap dichterbij. Waarom?
Wordt het niet eens tijd dat we gaan protesteren tegen die laffe manier van oorlog voeren?

Steeds meer landen de oorlog ingesjoemeld… de globalisering van oorlog

Er is iets raars aan de hand in de wereld. Naar aanleiding van kunstig gemaakte video-filmpjes op internet trekken legers ten strijde en gaan bommenwerpers bombarderen.
Afgelopen zomer kregen de onthoofdingsfilmpjes van Islamitische Staat (IS) erg veel aandacht van media en politici.
Veel Westerse regeringen besloten om militaire actie te ondernemen tegen de barbaarse extremisten, die in grote delen van Syrië en Irak vrij spel hebben. De coalitie tegen IS is inmiddels verder aangegroeid en telt inmiddels 22 landen.
Het is erg lang geleden dat er 22 verschillende landen bij een oorlog betrokken waren.

In januari werden twee Japanners (Haruna Yukawa en Kenji Goto) gedood door de moordenaars van Islamitische Staat. Ook deze moorden kregen zeer veel aandacht.
In Japan probeert de regering van premier Abe nu de grondwet, die verbiedt dat Japanse troepen buiten Japans grondgebied aan militaire acties meedoen, op een andere manier uit te leggen. Het doel is dat Japan zich kan aansluiten bij de coalitie tegen IS en de moord op de Japanners kan wreken. In het interview hieronder legt James Corbett uit of dat kans van slagen heeft.

Afgelopen maand sloot Jordanië zich al aan bij de coalitie tegen IS, na de moord op de Jordaanse F-16-piloot Muath al-Kasasbeh. En dit weekend besloot de Egyptische regering om aanhangers van IS in Libië te bombarderen nadat een filmpje op internet was verschenen waarin 21 Egyptenaren werden onthoofd.
Het lijkt alsof er elke week nog een land extra in een oorlog verzeild raakt.

Daar komt nog bij dat in Afghanistan, in Jemen en in Libië burgeroorlogen woeden en dat een andere groep extremistische moslims, Boko Haram, in Nigeria, Tsjaad, Niger en Kameroen aanslagen pleegt.
Ook in Afrika is er sprake van een oorlog, die zich als een olievlek uitbreidt.

Er zijn wereldwijd nu zoveel landen betrokken bij oorlogen, dat je haast zou denken dat de Derde Wereldoorlog is begonnen.

Over de nieuwe reeks  humanitaire oorlogen schreef Michel Chossudovsky een boek “The Globalization of War. America’s “Long War” against Humanity” .
Chossudovsky wijst op de trend naar een globalisering van oorlog. Oorlog wordt tegenwoordig gepresenteerd als een vreedzame oplossing, om een dictator of een terreurgroep te stoppen. Steeds meer landen doen mee met deze humanitaire oorlogen. Is dit het begin van de Derde Wereldoorlog?

Afghanistan verworden tot een narco-staat

In het Amerikaanse Rolling Stone staat een uitgebreid artikel over Afghanistan.

In de afgelopen 13 jaar is de produktie van opium in Afghanistan verdubbeld. Afgelopen jaar werd er (volgens schattingen) 224 duizend hectare landbouwgrond ingezaaid met papavers. Dat leverde 6400 ton opium op, ongeveer 90% van de totale wereldproduktie.
De produktie en export van opium is verantwoordelijk voor ongeveer 15% van het Bruto Binnenlands Produkt van Afghanistan. Ter vergelijking: in de jaren 80 droeg de produktie en export van cocaïne 6% bij aan de economie van Colombia. Afghanistan is een grotere narco-staat dan Colombia ooit is geweest.

De Afghaanse samenleving en politiek is doordrenkt met papaverteelt en drugshandel. Het centrum van de papaverteelt ligt in de provincie Helmand waar op ca. 100.000 hectare papaver geteeld wordt. De drugshandel genereert zoveel inkomsten, dat de politiek en de buitenlandse strijdkrachten de drugkartels ongemoeid laten of zelfs faciliteren.

In het jaar voor de invasie van Amerikaanse troepen in oktober 2001 drongen de Taliban de opiumproduktie terug tot 185 ton. Het anti-papaverbeleid van de Taliban brak de macht van de warlords en hun drugsbendes.
Na de invasie in 2001 sloten de Amerikaanse bevelhebbers een monsterverbond met de tegenstanders van de Taliban… de warlords en hun drugsbendes. Dit leidde tot een snelle terugkeer van de papaverteelt. In 2002, 6 maanden na de Amerikaanse invasie, bedroeg de produktie alweer 3400 ton opium.

Het drugsgeld doordrenkt de Afghaanse samenleving. Het gaat direct naar de boeren en als afkoopsom naar ambtenaren en politici. En indirect profiteert de Afghaanse bevolking net zoveel van de papaverteelt als de Nederlandse bevolking van het Groningse aardgas.

Osama Bin Laden is dood. Al Qaeda is verdwenen of opgesplitst in Al Shabaab, Boko Haram en IS. Maar nog altijd vechten er Amerikaanse militairen tegen de Taliban.
Waarom zijn er nog zoveel Amerikanen in Afghanistan? Vechten ze voor de rechten van meisjes en vrouwen? Of vechten ze tegen de mensen die de papaverteelt en drugshandel willen bestrijden?

Het uitgebreide originele artikel in Rolling Stone beantwoordt die vragen helaas niet.

Niet alleen Syriëgangers, maar ook Afghanistangangers in de gaten houden bij terugkeer

Nederlandse politici willen dat de AIVD Nederlandse moslimjongeren, die naar Syrië gaan om te vechten in de strijd tegen dictator Assad, bij terugkeer in Nederland in de gaten houdt. De jongeren zijn waarschijnlijk geradicaliseerd en door de bloedige strijd in Syrië getraumatiseerd.
De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding heeft het dreigingsnivo in 2013 verhoogd juist vanwege de moslimjongeren, die terugkeren uit Syrië. En Geert Wilders beweerd dat hij bedreigd wordt door teruggekeerde Syriëgangers.
In mei werd in Brussel een aanslag gepleegd op het Joods Museum waarbij 4 doden vielen. De dader is, volgens de autoriteiten, een Franse moslim, die heeft meegevochten aan de zijde van de opstandelingen. De man ontkent overigens schuldig te zijn. Bij zijn arrestatie pleegde hij geen verzet.

Het afgelopen decennium is gebleken dat veel militairen, die deelgenomen hebben aan een vredesmissie, getraumatiseerd zijn door wat ze meegemaakt hebben. Dat geldt voor Srebenica-gangers, maar ook voor militairen, die in Afghanistan op leven en dood gevochten hebben met de Taliban. Onze beroemdste Afghanistan-veteraan, Marco Kroon, raakte na zijn ervaringen in Afghanistan betrokken bij illegale wapenhandel en drugsgebruik. Hij werd overigens vrijgesproken van het gebruik van cocaïne.

In de VS lijden veel Irak-veteranen aan post-traumatische stress-stoornis en hebben duizenden zelfmoord gepleegd.

In de zomer van 2014 wordt er nagedacht over een nieuwe militaire missie naar Afghanistan. Ik hoop dat politici en het ministerie van Defensie zich realiseren, dat getraumatiseerde Afghanistan-veteranen ook een bedreiging kunnen vormen voor de Nederlandse samenleving. Ik vind dat persoonlijk een goede reden om af te zien van een Nederlandse deelname aan een nieuwe Afghanistan missie.

Nederlandse F-16’s blijven nog jaren bombarderen in Afghanistan

Al 12 jaar, sinds 2002, vliegen er Nederlandse F-16’s boven Afghanistan. Ze leveren een belangrijke bijdrage aan de strijd tegen de Taliban. Op de grond hebben de NAVO-troepen de strijd tegen de Taliban na 12 jaar nog altijd niet kunnen winnen. Zoals ook het Russische leger Afghanistan niet onder controle kon krijgen. Maar in het luchtruim boven Afghanistan vliegen uitsluitend NAVO-vliegtuigen en drones om waar nodig dood en verderf te zaaien.

Maak jezelf geen illusies. De bommen en raketten van de F-16’s hebben al heel veel slachtoffers gemaakt. Extremistische verzetstrijders, maar ook onschuldige burgers, die er van 2 kilometer hoogte hetzelfde uit zien als de guerilla’s.

Begin dit jaar had ik even de hoop dat de Nederlandse F-16’s medio 2014 uit Afghanistan zouden vertrekken. President Obama was ook van plan om de Amerikaanse troepen terug te trekken.
Maar ik had beter moeten weten. Zonder de Nederlandse F-16’s worden de Taliban al snel heer en meester in Afghanistan. Het Afghaanse leger stelt niet zo veel voor en vecht liever niet tegen landgenoten, die dezelfde taal spreken en dezelfde religie hebben.
De VS en de NAVO willen kost wat kost in Afghanistan militairen houden: het is een mooie strategische uitvalsbasis die voor allerlei geopolitieke doeleinden nuttig kan zijn.

De Nederlandse politiek wordt nu warm gemaakt om de F-16’s nog een paar jaar in Afghanistan te houden en niet moeilijk te doen over de paar miljoen die dat kost. Onder het mom van een nieuwe ‘trainingsmissie’ om politie en militairen op te leiden, zullen ook de F-16’s de dorpjes in Aghanistan blijven bombarderen.
Of zoals minister Hennis van Defensie eerder dit jaar al sprak:

“De Nederlandse luchtmacht is een betrouwbare partner die uitblinkt in professionaliteit en betrouwbaarheid”,…. “De afgelopen maanden heeft u de wapens regelmatig moeten inzetten. Wie wel eens een geluidsopname heeft gehoord van grondtroepen tijdens een vuurgevecht, is meteen overtuigd van het belang van close air support. Meerdere malen heeft u levens gered van militairen die met hun konvooi in een val van de Taliban waren gelopen. Uw inzet is onmisbaar voor de veiligheid van onze coalitiepartners op de grond. Daar mogen we best even bij stil staan.”

Ik blijf het uiterst laf vinden om guerilla-strijders (de Taliban) van veilige afstand te bestoken met bommen en raketten. Zoveel technologie en vuurkracht inzetten tegen lichtbewapende strijders, die zich niet kunnen verschuilen en verdedigen….