Hebben we schaliegas echt nodig?

In bepaalde gesteenten (schalie) zit aardgas opgesloten. Zolang er nog makkelijk winbaar aardgas is, zullen we dat schaliegas laten zitten. Maar in de VS, waar het makkelijk winbare gas al opraakt, is men al begonnen met de winning van schaliegas.

Voor de winning van het schaliegas moet er met een boortoren een horizontale schacht geboord worden in de schalielaag. Daarna wordt er onder hoge druk vloeistoffen in het gesteente geperst, zodat er scheuren en scheurtjes ontstaan. Dit heet ‘hydraulic fracturing‘ ofwel ‘fracking’.

In de VS is men erg enthousiast over schaliegas. Er wordt veel geld geïnvesteerd en de schaliegas-industrie schermt met indrukwekkende cijfers over de totale hoeveelheid gas, die er nog in de bodem opgesloten zit. Shell beweert zelfs dat er zoveel gas geproduceerd zal worden, dat ze er benzine en kerosine van zullen maken.

Richard Heinberg van het Post Carbon Institute plaatst vraagtekens bij dat enthousiasme.
1. De winning van schaliegas is veel duurder en vergt meer energie dan de winning van conventioneel aardgas (zoals het Groningse gas).
2. De schaliegasvelden raken snel uitgeput en zullen heel veel boringen nodig zijn.
3. De vloeistoffen, die voor hydraulic fracturing gebruikt worden zijn giftig en kunnen het drinkwater bereiken.

Tegenstanders van hydraulic fracturing hebben een funky rap gemaakt.

Er zit ook schaliegas in de Nederlandse bodem. Moeten we dat gaan winnen?
Of moeten we dat laten zitten en afzien van de welvaart en het gemak dat aardgas ons de afgelopen 50 jaar heeft gebracht.
Het schijnt dat onze grootouders in de jaren 50, voordat we het Groningse aardgas vonden, ook heel gelukkig waren.

Als je tegen de winning van schaliegas (in Nederland) bent, teken dan de petitie.