Afgelopen week las ik een artikel van Lise Witteman op de website “Follow the Money”, getiteld “Waarom Nederland zijn voedselvoorziening in eigen hand moet houden”. De schrijfster is net als sommige Tweede Kamerleden bezorgd over de Nederlandse afhankelijkheid van geïmporteerd voedsel. Nederland exporteert weliswaar veel zuivel en tuinbouwprodukten, maar importeert enorme hoeveelheden graan en soja als veevoer. Binnenkort is er in de Tweede Kamer een hoorzitting over dit onderwerp.
In deze onzekere tijden waarin de wereldhandel plotsklaps kan stilvallen lijkt het verstandig om meer voedsel in eigen land te produceren. De opkomst van stadslandbouw en moestuinieren laat zien dat veel Nederlanders weer baas willen worden over hun eigen voedselvoorziening. Het is goed dat de politiek en de overheid hier ook over gaan nadenken.
Op een ander weblog, dat ik regelmatig bezoek, “Achter de Samenleving”, staan meer artikelen over moestuinieren en het belang van goede grond.
Door industriële landbouw met gebruik van pesticiden en kunstmest gaan belangrijke organismen in de bodem dood. Daardoor stopt de afbraak van organisch materiaal en de vorming van humus. Terwijl dat proces onmisbaar is voor de kringloop van essentiële mineralen en de vorming van nieuwe vruchtbare grond.
Lees het artikel eens door en klik rustig verder op de links voor meer informatie.
Of bekijk de documentaire “Dirt”, waarin het wonder van humusvorming wordt uitgelegd.
Cassandraclub 
De eerlijke en cruciale vraag, die ook gesteld dient te worden is. Zijn we als we alles goed doen in Nederland in staat om ons eigen te voeden? We hebben vorige eeuw behoorlijke tijden met voedselbonnen gezeten en de industriële, lees olierijke landbouw is juist ontstaan toen Nederland ergens in de jaren ’50 maar voor EEN WEEK te eten had. Toen waren we met amper 10 miljoen en nu inmiddels met 17 miljoen inwoners. Ik denk dat met deze wetenschap wel belangrijk is om als groepen mensen te kijken naar het platteland in het buitenland en vooral ver weg te blijven van metropolen en stedenklonten en vooral de rampstad te verlaten.
Dan hebben we het nog niet gehad over TTIP dat ons helemaal uitlevert aan de industriële, olievretende, gentech landbouw. We hebben het nu eenmaal te doen met een stelletje psychopate machthebbers. Hierbij wil ik aantekenen dat industriële landbouw net zolang kan als we goedkope olie ruim voorradig is en laat je vooral niet misleiden door de extreem lage olieprijzen op dit moment. Hiermee komen we eerder sneller in de problemen dan als we de werkelijke prijs voor dit product betalen.
Ik denk dat het langzamerhand hoog tijd is om aandacht te geven aan ecologische projecten her en der in Europa hoe mensen trachten op een natuurlijke manier te leven. Ik ben me ook die kant aan het oriënteren.
Ik denk dat het erg moeilijk wordt om 17 miljoen mensen te voeden. Maar we moeten er toch maar een begin mee maken. In de film Dirt zit een verhaaltje over een kolibri, die probeert een bosbrand te blussen. Ook al zeggen de andere dieren: “dat helpt niks, het gaat je niet lukken.”
Laten we het toch maar proberen.